ارزیابی اثرات مواجهه با ارتعاش تمام بدن و شوکهای تکراری بر سلامت مسافرین مترو بر اساس استاندارد iso ۲۶۳۱-۱

مطالعات محدودی بر روی مواجهه با ارتعاش تمام بدن تجربه شده توسط مسافرین وسایل حمل و نقل ریلی مطابق با iso 2631-1 انجام شده است. بنابراین در این مطالعه ارزیابی ارتعاش تمام بدن با استفاده از دو روش ارزیابی پایه و مقدار دوز ارتعاش ارایه شده در این استاندارد انجام ونتایج حاصله با هم مقایسه شدند. مقادیر شتاب سه محوره در محل تماس مسافر و سطح صندلی در قطارهای مترو شهر تهران اندازه گیری شد. اندازه گیری ارتعاش در 11 قطار متنوع در سه خط مترو تهران در ساعات معمول روزانه صورت گرفت. نتایج ارزیابی مطابق با روش پایه نشان داد که سطوح برآورد شده مواجهه در زمان مواجهه 60 و 150 دقیقه مطابق با معادله ایمنتر استانداردiso غیر از یک مورد همگی در محدوده ی ناحیه راهنمای هشدار بهداشتی ،hgcz، قرار داشتند و بر اساس روش vdv غیر از دو مورد در هر دسته از مواجهه زمانی مورد نظر، که در محدوده ی تعیین شده hgczتعیین شده توسط iso قرار داشتند تمامی مواجهات دارای سطح ریسک پایینی بودند. نتایج حاصل از دو روش ارزیابی توسط iso نشان داد که روشهای ارزیابی متفاوت نتایج متفاوتی را ارایه می کنند که به نظر می رسد که سطوح ارایه شده ایمن در روش vdv بایستی به صورت جدی اصلاح شود چونکه در زمانی که سیگنال ارتعاشی دارای شوکهای با دامنه ی بالای مکرر نباشد نتایج درستی را ارایه نمی دهد. در کاربرد روش vdv جهت ارزیابی مواجهه با ارتعاش تمام بدن در وسایل حمل و نقل ریلی در استاندارد iso 2631-1 بهتر است نتایج با احتیاط بیشتری بکار گرفته شوند و حتما ً روش پایه ارزیابی نیز در ارزیابی بکار گرفته شود.